Jullie hebben in de blogs al gezien en gelezen dat we een hond hebben. De hond gaat overal met ons mee en was ook al regelmatig mee geweest op campervakantie. Dat we hem hadden rondscharrelen tijdens de voorbereidingen en werkzaamheden op Le Ms Bellanger was niet zo erg. Wel af en toe hinderlijk, maar gelukkig luistert hij behoorlijk goed (voor een Labrador dan)

Daarnaast hebben we ook nog drie katten. Stip, de moeder en Rover en Flip, haar zoons. En hoe verhuis je nou drie katten naar Frankrijk? Daar hadden we toch wel lang over nagedacht. Tijdens het verkoopproces van het huis stuitten we ook al steeds op de vraag: Hoe blijven de katten buiten beeld? Hoe kunnen we het huis laten fotograferen op Funda en hoe voorkomen we dat ze naar binnen sneaken tijdens bezichtigingen? (en vooral: hoe houden we het huis netjes met al die huisdieren die er wonen?)

De oplossing kwam vrij snel: Albert, de vader van Dorines kinderen bood aan dat de katten tijdens de bezichtigingsperiode van het huis wel bij hem konden wonen. Hij had per slot van rekening al een kat, dan konden er nog wel drie bij. Zo gezegd, zo gedaan. Alle drie de katten werden in een kooitje gestopt en met de camper van Emmen naar Odoorn gereden. Dat was een flink gemiauw onderweg! Gelukkig duurde die rit maar 15 minuutjes.

De katten wenden snel aan hun nieuwe plekje en de funda-foto’s en de bezichtigingen konden kat-loos gedaan worden. De katten gingen daar ook al snel naar buiten en twee van de drie konden het ook goed vinden met Simba, de kat van Albert. Alleen Rover, de rode kater moest niets van hem hebben. Gelukkig kwamen ze elkaar niet te vaak tegen en hadden ze elk een eigen plekje in huis.

Na de verkoop van ons huis kwamen de katten weer terug aan de Rozentuin en ook die rit verliep prima. We hadden bedacht dat met de emigratie wij eerst alleen met Guus de hond zouden gaan en dat de katten opnieuw naar Albert in Odoorn zouden gaan. Zo konden we eerst het huis inrichten en zouden we een aantal weken later de katten komen ophalen, samen met de allerlaatste spullen, die we óf vergeten waren, óf niet meer pasten in de verhuisbus of camper.

Zo gezegd zo gedaan. Na een kleine 4 weken klussen en inrichten en landen zijn we met de camper teruggereden naar Nederland en hebben een paar dagen gebivakkeerd op de oprit bij Albert in Odoorn. Net als de periode tussen de overdracht van het huis in Emmen en de emigratie 10 dagen later naar Frankrijk. We kwamen zondag aan het einde van de dag aan en zijn dinsdagavond weer vertrokken. Dorine heeft nog op maandagavond en dinsdagavond haar yogalessen verzorgd en daarna zijn we vertrokken.

We besloten om ’s avonds te gaan rijden, zodat we de nacht door konden rijden. De dieren zouden dan wellicht wat gaan slapen en ook het verkeer was op die manier het rustigst. Normaal mijden wij de drukte van Antwerpen, Brussel en Parijs en tolwegen, maar als je die ’s nachts passeert is er weinig aan de hand. We hebben de route ook in een record-tijd gereden: 11,5 uur!

Voor de katten hadden we een grote bench opgeduikeld via marktplaats omdat we dachten dat zo’n lange tijd in een klein mandje ook wel heel stressvol voor de katten zouden zijn. Dat is heel goed bevallen, want op een paar miauwtjes na hebben we ze de hele reis bijna niet gehoord.

Ook waren Dorines zoon Hugo en zijn vriendin Zhara mee en die hielden ook een oogje in het zeil. Onderweg hebben we de katten wat eten en drinken gegeven en eigenlijk is de reis heel voorspoedig verlopen. Eenmaal aangekomen op Le Mas Bellanger, hebben we ze vanuit de kooi zelf laten uitstappen uit de camper. Best we spannend omdat ze dan meteen buiten kwamen. Ze waren zo overweldigd dat ze dicht bij ons en de camper bleven. We hebben ze naar binnen geleid en daar hebben ze het huis verkend. We merkten dat ze het wel heel spannend vonden en hebben ze de rust en ruimte gegeven om alles te besnuffelen en te onderzoeken.

De volgende dag waren ze vooral binnen. Aan het einde van de dag wilden ze wel op onderzoek uit naar buiten en toen het eenmaal bedtijd was voor ons, wilden de katten eigenlijk niet naar binnen! Er valt ook zoveel te bekijken buiten. Ook hebben we ze het kattenluikje laten zien en daar gaan ze inmiddels al zelf door naar buiten en binnen. Natuurlijk is alles nog spannend en eng voor ze, het is wel heel leuk om te zien dat ze steeds meer durven en dat ze zelfstandig al naar buiten en naar binnen gaan.

We hopen dat ze het hier net zo mooi gaan vinden als wij en dat ze zich vrij voelen om te gaan en staan op ons terrein. Het is mooi om te zien dat er nu al momenten zijn dat ze relaxed op een plekje liggen te genieten van de zon. Al met al was het weer een mooi avontuur!